У ноч пільнаваў сусед збожжа
Між тым, аднекуль чуе голас:
Валасы дыбам,мурашамі кожа,
Неусціхае,паўтарае басам:
"Ідзі сюды,скарб пакажу
І навучу дастаць!
Спужаўся сусед,хаця і не дрыжун,
Але пабег уцякаць!
Вось ноч другую пільнуе,
Той самы голос чуе:
"Скарб забяры,дурань!
Сябе ўладаром адчуеш!"
На яве успалох,ці ў сне?
У ноч трэцяю ідуць адгалоссе:
Што забярэш,ці не?
І так ён жалобна просіцЬ,
Хтошчэ так за жывое кране?
Сгадзіўся,падходзіць-вялікая скрынка.
Цішком адкрывае,там шчасце сядзіць.
Маленькая,светлаая нібы пярынка,
О,Божа!А як зіхаціць!
Колькі цяпла,ад яе зіхацення!
Колькі ухмылак за шчасцем стаіць?
Разнакаляровыя ззяюць адценні,
Толькі іх трэба злавіць!
Каб яны пасяліліся ў сэрцы,
Злосці каб не было і ў паміне,
Трэба з сілай нячыстай памерацца
Да і адолець, яе павінен!
Хутка пабег да царквы:
Бо думаў з яго боку праўда,
Новага для сябе не адкрыў,
Набажэнства адправіў параду.
Але толькі заплакала шчасце:
" Пакуты,ў куточак забілась!"
І мусіла ў момант прапасці,
Скрыня, скрозь зямлю правалілась!
..........................