Взгляни – два дерева растут
Из корня одного.
Судьба ль, случайность ли, но тут
И без родства – родство.
Когда зимой шумит метель,
Когда мороз суров, –
Берёзу охраняет ель
От гибельных ветров.
А в зной, когда трава горит
И хвое впору тлеть, –
Берёза тенью одарит,
Поможет уцелеть.
Некровные растут не врозь,
Их близость – навсегда.
А у людей – всё вкривь, да вкось,
И горько от стыда.
Д. С.
Зірні - два дрэва растуць
З кораня аднаго.
Ці лёс, ці выпадковасць, але тут
І без сваяцтва - сваяцтва.
Калі ўзімку шуміць завея,
Калі мароз суровы зноў, -
Бярозу ахоўвае елка-фея
Ад згубных вятроў.
А ў спёку, калі трава гарыць
І ігліцы якраз цьмець, -
Бяроза ценем надорыць,
Дапаможа ацалець.
Некроўныя растуць не паасобку, лёс,
Іх блізкасць - назаўжды.
А ў людзей - усё крыва, ды наўскос,
І горка ад сораму сапраўды.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович