Пока не окрепли

Василий Кириллов 2
Спешит мир видеть, всё понять, подросток,
Но  в мире  бушующем, не всё так и просто?
Когда,  не  подумав,  он  «ветку»   ломает,
Она,  так  же  дышит,  и   жизнь  увлекает!

Не  просто  роняет  душа,  тихо  слёзы,
Не просто на зорьке, цвет жалят морозы!
Во  всём  вехи жизни,  росток  и  цветение.
Два  взора  встречаясь,  плетут  откровение?!

И  двое шагают, по  жизни  дорожки,
Слегка  заплетаясь, не окрепшие  ножки!
28.092017 год.