На бытия нанизывая нить
Предзимних дней рубины и агаты,
Желанья нет и прав сейчас винить
То, что тобой заведомо распято.
Но так горчит в живой крови калин
Всё сокровенное, что было свято,
Как дуб нагой в тоске - ты с ним един,
Хоть и одет в пальто аристократа.
Вечерний мрак упал в сутулость плеч,
Агаты все рассыпав под рябиной...
К чему бессмысленность наивных встреч?!
Не греют сердца твоего рубины.
17.11.2019 Ядвига Довнар(Курьянович)
Яшчэ восеньскае
На жыццё нанізваючы ніці
Перадзімовых дзён рубіны і агаты,
Няма жадання і за што каго вініці
За тое, што ты даўно раскрыжаваў заўзята.
Але гарчыць, як у крыві жывой каліны
Усё патаемнае, што светлым было святам,
Як голы дуб у нудзе - ты з ім адзіны,
Хоць апрануты ў паліто арыстакрата.
Упала цемра ў гарбаватасць плеч,
Агаты ўсё рассыпаў пад рабінай...
Наіўнай бессэнсоўнасці сустрэч,
Не грэюць сэрца мне твае рубіны.
Перевод на белорусский язык М. Троянович
Пераклад на беларускую мову:
Яшчэ асенняе
************
Нанізваю на нітачку жыцця
Асенніх дзён агаты і рубіны.
Пачуцці ўкрыжаваў... Які працяг?!
Ды нельга пра балючае няспынна.
Але ў калін крыві гарчыць жывой
Тым асабістым, нашым, светлым святам...
Самотны дуб без лісця - вобраз твой,
Хоць апрануў ты плашч арыстакрата.
А вечар цемрай горбіцца між плеч,
Рассыпаўшы агаты пад рабінай...
І сёння сэнс губляецца сустрэч -
Не грэюць сэрца ўжо твайго рубіны.
19.11.2019 Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)