А без кахання i мяне няма.
А без кахання я – нiшто у свеце!
Я без яго – панiкшых голляў вецце,
Бо без кахання i мяне няма.
Я без яго – засохшая ралля.
Палi ж мяне пяшчотаю сваёю –
I прарасту я квеценню жывою,
I краскамi напоўнiцца зямля.
Я без кахання – камень небыцця,
Але, калi яно мяне асвецiць,
Заззяю яркай зоркай у сусвеце
Твайго й майго адзiнага жыцця!
Стихотворение написано в далекой юности.