Я разумею yсю моц у дубiнцы-
Мая палюбоунiца, з ей я хаджу,
Так хочацца з ею прайсцiся па спiнцы-
Iду я па парку, ахвяру гляджу.
I потныя ногi ад гэтага маю;
Наручнiкi бразгаюць моцна у вушах,
Я ранiцай з ботау кроу адмываю,
А к вечеру-зноу яна на нагах.
А дома-жонку з дзецьмi абдымаю-
Я iх люблю , цалую, цаню
I дзецям нанач казкi чытаю
Пра гонар i чэсць, i дабрыню.
Там пiшуць пра то, што малога не б'юць,
Я гэтаму усе ж цяжка, 'ле веру
Чаму ж калi мне насустрач не йдуць,
Мне хочацца у рукi узяцi сякеру?