Юзеф Чехович Элегия скорбная

Нати Гензер
Элегия скорбная

я:
зеленая звезда из норвегии
гладким по снегу следом
майские под деревьями ночлеги
поведай

з в е з д а:
огненные святки женщин нисходили к водам
легкий ветер колыхая наш мир напевал
ходил нитью золота
блеском звёзды печалил
дымили карминовые песни
лесной вечер упруг
в упоительных папоротниках сгущается

я:
ты откуда и как превозмог чары
дух непричастный
в холодном полете

з в е з д а:
превозмог свят святки нисходящие к водам
ты мысль прочитал
мне жаль умерших молодо
и от меча

я: 
закрываюсь от отчаяния в открытых ладонях
меня листопад все держит в объятьях
строки разодраны
смотри умирают

з в е з д а:
когда умолкнешь смертью озаренный
упадешь мне на руки росами
унесу немого
синей дорогой
которой нет

на ней гаснут деревья ветер шепот морей
по ней шли по’мершие слишком быстро
кружат обломки порубленных мечей
и я звезда полуночная пролечу тихо

и ты там пройдешь
пока сердце еще не утихнет


Elegia zalu

j a:
zielona gwiazdo z norwegii
gladkim na sniegu sladem
majowe u drzew noclegi
opowiadaj

g w i a z d a:
ogniste swieta kobiet schodzily ku wodom
lekki wiatr kolysal swiat nasz nucac
chodzil smuga zlota
blaskiem gwiazdy zasmucal
dymily karminowe piesni
lesny wieczor sie prezyl
stojac w gestwinie wonnych paproci

j a:
skadze przyszedl jak czary zwyciezyl
cien przedwczesny
w chlodnym przelocie

g w i a z d a:
zwyciezyl swieta swiete schodzace ku wodom
bo mysl ma przeczul
zaluje umarlych mlodo
i mieczow

j a:
zakrywam sie przed rozpacza dlonia otwarta
listopad mocno trzyma mnie w ramionach
wiersz ten rozdarto
spojrzyj juz kona

g w i a z d a:
gdy umilknie smiercia olsniony
stoczy sie na me rece rosa
poniose go niemo
sinaw; szosa
ktorej nie ma

to na niej gasly drzewa wiatr szepty morz
to tedy szli pomarli zbyt rychlo
snuje sie mieczow strzaskanych metaliczny kurz
i ja gwiazda polnocna przetocze sie cicho

to tedy ty idziesz
zanim jeszcze twe serce ucichlo