***

Юлия Садовая-Артюкевич
Раскажу я вам навіну:
Юльцы бог паслаў хлапчыну.
Не крывога, не касога
Вельмі ен такі нічога.

Ен разумны, і прыгожы
( бо не Шабаноўска рожа)
Светлы сам, нібыта сонца
Што глядзіць нам у ваконца.

Што сказаць яшчэ – такловы
Да дзяўчат чужых не скоры.
Ен і ўпыніць гаспадарку
І налье суседу чарку.

Не застанеца галодным
Сумным, бедным і халодным.
Бо як шчаслівы чалавек
Пражыве з каханай век.