(У знак памяці)
Ты мог шэдэўры сатварыць.
Ты "залатыя" рукі меў.
Ды з-за каварнае хваробы
Раскрыць талент свой не паспеў.
А так хацеў яго раскрыць
І для таго даўжэй пажыць,
Што, рызыкуючы жыццём,
Лёг пад хірургавы нажы.
Ды лёс прадвызначаны быў.
Змяніць яго ніхто не мог.
Ва ўзросце трыццаці трох год
Тваю душу паклікаў Бог.
А на Зямлі аставіў след
Ты свой у выглядзе магілы
І памяць ў сэрцах тых людзей,
Што ведалі цябе й любілі.