Юзеф Чехович О небе

Нати Гензер
о небе

Уже не слышно бегущих барашков тучек
влажные облака ушли в другое утречко
в пустом холле неба опадают пылинки синие
фильтруются через проволочные промежутки и линии
полдень осыпается сухой и грубоватый
над силуэтами самолетов холодом рабочих поселений

Нужно петь ему песни хвалебные нашему и заморскому
оно так красиво когда по нему чертит смело игла трубы котельной
вместе
над далеким лесом звонит синим железом
древнее и огроменное
стоячее у белого города наполняется дымом
зная оно хлеб насущный
воистину будь восхваляемо.

Ясен извечно полдень
полдень изогнут наваливался опадал крошками извёстки
в детстве так прямо на голову
и тогда шептал кто-то мне оттуда сыночка

o niebie

Nie slychac juz biegnacych barankow
wilgotne obloki poszly do innych porankow
z pustej hali nieba opada pyl niebieski
filtruje sie przez drutow przerwy i kreski
poludnie przysypuje sie suche i szorstkie
nad sylwetkami aeroplanowi chlodem fabrycznych dzielnic

Warto spiewac jego chwale jest nasze i zamorskie
tak bardzo piekne gdy smiga przez nie smialy pion komina cegielni
a razem
nad dalekimi lasami dzwoni blekitnym zelazem
pierwotne i olbrzymie
gdy stanawszy u bialego miasta napelnia sie dymem
gdy wie ze jest dnia chlebem
warto spiewac jego chwale

Poludnie jest jasno jednakowe
poludnie wygina swa powale opada kruszynami tynku
za dni dziecinnych wyginala mi sie nad sama glowe
i wtedy szeptal do mnie stamtad ktos moj synku