Не осталась маета недосказанной,
Я ответы нахожу между строк.
Мне не страшно оттого, что мы разные,
Ты почти невероятное - смог.
О печалях говорить будем реже мы,
Видишь, небо, как взволнованный снег.
От несбыточной мечты не удерживай,
Мой горячий золотой человек.
Что творили мы с тобою - не ведали,
Всем преградам и обидам назло.
Благодарна я тебе, самый преданный,
За улыбку на губах и тепло.
И не надо ничего в мире лучшего,
Приходи ко мне почаще в тетрадь.
Если оба мы заборы разрушили,
Значит, нечего уже разрушать.
Эти игры наши - в девочек-мальчиков-
Эти робкие случайные "да",
Поцелуи на мизинчиках пальчиков,
Вдохов-выдохов - живая вода.
Скоростишки разлетаются птицами,
Прилетая по ночам на кровать.
Значит счастье непременно приснится нам,
Чтобы вместе о плохом забывать.
Мы летаем за буйками и флагами,
Обнимая над собою зарю.
Видишь, в небе улыбаются ангелы,
Что стихами я с тобой говорю...
Здолеў
Не засталася важданіна грознаю,
Я адказы знаходжу паміж волі.
Мне не боязна таму, што мы розныя,
Ты амаль неверагоднае - здолеў.
Пра смуткі казаць будзем радзей мы,
Бачыш, неба, як усхваляваны снег.
Ад нязбытнага ўтрымлівай,дзе мы
Мой гарачы залаты чалавек.
Што дзеялі мы з табою - не ведалі самі,
Усім крыўдам наліха, перашкодам.
Удзячная я табе, адданы самы,
За ўсмешку на вуснах, цяпла згодам.
І не трэба нічога ў свеце лепшага,
Прыходзь да мяне часцей у сшытак.
Калі мы з табой бурылі платы лешага,
Значыць, няма чаго ўжо руйнаваць нібы-та.
Гэтыя гульні нашы - у дзяўчынак-хлопчыкаў-
Гэтыя нясмелыя выпадковыя "ды",
Пацалункі на мезенчыках пальчыкаў,
Удыхаў-выдыхаў - жывое вады.
Хуткасцішша разлятаюцца птушкамі,
Прылятаючы па начах на ложак наноў.
Значыць шчасце абавязкова прысніцца нам,
Каб разам пра дрэнны забываць ізноў.
Мы лётаем за буйкамі і сцягамі ніцымі,
Абдымаючы над сабою світанак і любоў.
Бачыш, у небе ўсміхаюцца анёлы,
Што вершамі я з табой гавару наноў...
Перевод на белорусский язык Максима Троянович