Юлиуш Словацки. В альбом Зофии Бобрувны

Терджиман Кырымлы Второй
В альбом Зофии Бобрувны

В альбом да Зоська у меня не просит–
на Родину когда сама вернётся,
любой цветок стихи нашепчет Зосе,
звезда любая песенкой сморгнётся;
пока цветёт один, горит вторая,
поэтам лучшим внемли обмирая.

Тебе поэму целую напишут
голубы звёзды, алые цветочки;
их ученик, ещё пока не бывший, 
и я бы уложил не пару строчек:
подобно Зоське был я деткой там же,
где дух земной не то ещё наскажет.

В чужбине ли в гостях на убыль
под жребия несчастной сенью
верни мне, Зоська, светиков голубых
да аромату цветиков весенних:
помолодеть желаю, скажем честно–
вернись из Польши неземной. Небесной.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


W pametniku Zofii Bobrowny

Niechaj mie Zoska o wiersze nie prosi,
Bo kiedy Zoska do ojczyzny wroci,
To kazdy kwiatek powie wiersze Zosi,
Kazda jej gwiazdka piosenke zanuci.
Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci,
Sluchaj– bo to sa najlepsi poeci.

Gwiazdy blekitne, kwiateczki czerwone
Beda ci cale poemata skladac.
Ja bym to samo powiedzial, co one,
Bo ja sie od nich nauczylem gadac;
Bo tam, gdzie Ikwy srebrne fale plyna,
Bylem ja niegdys, jak Zoska, dziecina.

Dzisiaj daleko pojechalem w gosci
I dalej mie los nieszczesliwy goni.
Przywiez mi, Zosko, od tych gwiazd swiatlosci,
Przywiez mi, Zosko, z tamtych kwiatow woni,
Bo mi zaprawde odmlodniec potrzeba.
Wroc mi wiec z kraju taka– jakby z nieba.

Juliusz Slowacki