Когда позёмка кружит для потехи,
Не говори заученное «нет»,
Не опускай заснеженные веки,
Не замерзай, прильни ко мне, мой свет.
А этот мир, мир лучезарный этот
Такую встречу дарит только раз.
Смотри, как звёзды трепетные светят,
Они, конечно, понимают нас.
В вечерний час под замершую вьюгу
На перекрёстке судеб и дорог
Давай слова любви шептать друг другу –
Пусть слышит Бог и не карает Бог.
Перевод с белорусского
Мікола Шабовіч
* * *
Калі наўкол віхурацца завеі,
Перш, чым сказаць завучанае «не»,
Не апускай заснежаныя веі, –
Ты мерзнеш, прытуліся да мяне.
У гэтым свеце, гэтым дзіўным свеце,
Спаткацца выпадае толькі раз.
Зірні, як зоркі мігатліва свецяць,
Яны таксама разумеюць нас.
У скрушны час марозна-вечаровы
На скрыжаванні сэрцаў і дарог
Давай казаць адно кахання словы –
Хай чуе Бог і не карае Бог.