Маленькия багини.
Звязда маукливая, пустынная была.
Магчыма там и яблыня расла.
Вялики Бог Адама сатварыу,
З рабра яму напарницу зляпиу.
Усяго дваих! А шар Зямны - вялик.
Звярнуй на их спакусник - Змий свой лик.
И каб запоуниць шарык наш народам.
Адаму, яблык быу падсунуты уродам.
Пакольки Бог заусёды быу занят,
И спрау у Бога, и Анёлау была шмат.
Жанчына маленькая на сябе узяла,
И Божьи, и жаночыи дзяла!