Две тысячи двадцатый...

Анатолий Клетёнкин
две тысячи Д в а д ц а т ы й,
                В и с о к о с н ы й
                Г  о  д
пожалуй В с е!
             З а п о м н я т
                и Н  а  д  о  л  г  о
запомнят С т р а н ы,
                Г о р о д а
                и весь Н а р о д
как З а п е р(нас),
            К о р о н а в и р у с
                С т р о г о

когда Х о д и т ь,(летать),
                лишь М о г у т,
                только П т и ц ы
а на дворе В е с н а,
                М а р т(месяц),
                но Б е д а
с Л ю б и м ы м и,(все встречи),
                М о г у т,
                только С н и т ь с я
а Ж и з н ь(без встреч),
                что та Д о р о г а,
                в Н и к у д а

Е д и н с т в е н н а я
                Т е п л и т с я
                Н а д е ж д а
что Н а м
        не П о з в о л я е т
                О г о р ч а т ь с я
пройдёт А п р е л ь
                и Б у д е т(всё),
                как П р е ж д е
как П р е ж д е,
            в М  а  е,(мы),
                начнём В с т р е ч а т ь с я.