Туманами укутаны дома,
Как на гравюре в стародавней книге,
Где вся листва смывается в тома
Продрогшими дождями на Немиге.
И человек, чей чуткий силуэт,
Оставлен на века в бессонном трансе,
По авторской задумке – и поэт,
И даже Бог на временном пространстве.
А завтра некто, как сегодня ты,
Другому утру дань отдаст сторицей,
И в книге судеб мокрые листы
Перевернёт страницу за страницей.
Перевод с белорусского
Восеньская пастэраль
Туманамі захутаны дамы, –
Як на гравюры ў старадаўняй кнізе.
Дзе той жа дождж збівае – у тамы –
Пажоўклую лістоту на Нямізе.
І чалавечай постаці абрыс,
На векі вечныя атручаны бяссоннем,
Па аўтарскай задуме не статыст, –
Паэт і бог – на часавым улонні.
А заўтра нехта, як сягоння ты,
Хвіліны золкіх раніц параўнае
І ў кнізе лёсаў мокрыя лісты
Старонку за старонкай пагартае.