Инна Фролова. Памяти деда

Владимир Сорочкин
Мой дед – седой, согбенный, неучёный
Всегда за речку солнце провожал
И, на закат любуясь золочёный,
Меня, девчонку, за руку держал.

О чём он думал – ныне не узнаешь.
Молчит могильный камень под крестом
Но вновь и вновь то время вспоминаешь,
Промчавшее стремительным стрижом.


Перевод с белорусского


Памяці дзеда

Мой дзед сівы, старэнькі, невучоны,
Штодзень праводзіў сонца за раку.
Ён углядаўся ў захад залочоны,
Мяне малую ўзяўшы за руку.

Аб чым ён марыў, – сёння не спытаеш,
Маўчыць узгорак сціплы пад крыжом.
І зноў, і зноў той час успамінаеш,
Што вастракрылым праімчаў стрыжом.