Кшиштоф Камиль Бачиньски Бес

Нати Гензер
Бес

Дамы в меланхолии с руками из желтого воска,
куклы с глазами из псевдооблаков,
побледневшие губы сохраняют покой
в белых мехах заботливых.
Выгнуты трубы и сорваны струны скрипок,
висят по стенам, криво, у окон разбитых.
Призраки в темных углах прячут усталость в прутиках пальцев
и как обратные линзы подносят к глазницам.
Покои пусты; кто эхо разлил, заморозил?
Разлито вино, кровь пролилась, свет льется?
Лишь силуэты ушедших еще приклеены к зеркалу.
И птица прибитая где-то в саду перед смертью со стоном забьется.
Но - не вернется карета, хоть слышен вдали треск.
Здесь лишь столы перевернуты и раскиданы карты.
Лица в свечах, лица зеркал, лица прокля'тые -
видите их? Погасла свеча - это бес.

Czart

Melancholijne damy o rekach z zoltego wosku,
kukly z oczami z falszywych oblokow,
pobladle wargi zanurzaja w spokoj
jak w biale futro troski.
Luki wygiete traby i skrzypiec zerwane struny
wisz; na scianach, na ukos na stluczonych oknach.
Widma zmierzchliwe biora znuzenie w slomiane palce
i jak soczewke pomniejszajaca wznosza do oka.
A sale puste; ktos echo rozlal i zmrozil.
Rozlane wino, czy krew rozlana, czy swiatlo?
Tylko postaci, co juz odeszly, wklejone ciagle jeszcze w zwierciadlo.
I ptak zabity ciagle smiertelnie j;czy w ogrodzie.
Juz ta kareta nigdy nie wroci, a slychac tetent.
Tylko te stoly poprzewracane, rzucone karty.
Twarze przy swiecach, twarze z zwierciadel, twarze przeklete,
czy nie widzicie? ta zgasla swieca jest czartem.