Кшиштоф Камиль Бачиньски Моя ты темная

Нати Гензер
Моя ты тёмная

Моя ты тёмная,
ночью кована,
страшным облаком.
Слова-крылья
рваны, рваны
у умерших Вег.
Все ожидание:
чужие лица
в мелких тревогах
как образа
на длинных лодках
древних Норвегов.
На тонкой линии
наших чёрных
погасших взглядов
качается будущее,
как плод чуждый
зрелый, зрелый.
Покуда падать
в глухие озёра -
дрожат над нами,
как слёзы двуглазо
в одном слеплены
умершем камне?
То грохот отчаянный
серой печали -
растущий шершень.
Моя ты темная
ночью кована,
кована смертью.

Moja ty ciemna...

Moja ty ciemna,
w nocy wykuta,
w strasznym obloku.
Slowa jak skrzydla
poodrywane
umarlym wegom.
Oczekiwanie:
te obce twarze
zmniejszone trwoga
sa jak obrazki
na dlugich lodziach
dawnych norwegow.
Na cienkiej smudze
naszych sczernialych,
wygaslych spojrzen
przyszlosc kolysze
jak obcy owoc,
ktory juz dojrzal.
Pokad nam padac
w gluche jeziora
drzace pod nami
jak lzom dwu spojrzen
wrzezbionym w jeden
umarly kamien?
To tylko huczy
szarego smutku
rosnacy szerszen.
Moja ty ciemna,
w nocy wykuta,
wykuta w smierci.