Максим Леонидов. Арина-балерина. Рус. Бел

Максим Троянович
Когда луна наденет свой ночной колпак,
Когда внезапно я пойму, что все не так,
Когда растает дым последних сигарет,
Когда в карманах денег нет,
Когда плевать на этикет,
Когда закат, душа - вместо фонаря,
Когда мосты дадут дорогу кораблям,
Когда мне станет все равно, что может Вы с другим давно,
Я постучу, и Вы откроете окно.
 
Как прежде сядем рядом у камина,
Арина-Балерина.
Нас околдует аромат жасмина, ага.
И нам никто не сможет помешать опять...
А утром вы раздвинете гардины,
Арина-Балерина.
На завтрак чашку кофе и малина,
Чао, Арина!

Прощай, меня не стоит провожать.
Когда устанете Вы вдруг от суеты,
Когда завянут в Вашей комнате цветы,
Когда огонь свечи печально догорит,
Когда в окно к вам дождь стучит, и телефон давно молчит,
Когда закат, душа - вместо фонаря,
Когда мосты дадут дорогу кораблям,
Когда Вам станет все равно, что может я с другой давно,
Вы постучите, я открою Вам окно.

Как прежде сядем рядом у камина,
Арина-Балерина,
Нас околдует аромат жасмина, ага,
И звезды позовут с собою вдаль.
Как жаль, что утром Вы раздвинете гардины,
Арина-Балерина.
На завтра чашка кофе и малина. Чао, Арина!
Прощай, ключи положишь на рояль.
А утром Вы раздвинете гардины, Арина-Балерина.
На завтра - чашка кофе и малина, Чао, Арина!
Прощай, ключи положишь на рояль.

Арына-балерына

Калі месяц надзене свой начны каўпак,
Калі раптам я зразумею, што ўсё не так,
Калі растане дым апошніх цыгарэт,
Калі ў кішэнях грошай няма,
Калі пляваць на этыкет,
Калі заход, душа - замест ліхтара,
Калі масты дадуць дарогу караблям,
Калі мне стане ўсё адно, што можа Вы з другім даўно,
Я пастукаю, і Вы адчыніце акно.

 
Як і раней мы сядзем побач ля каміна,
Арына-Балярына.
Нас зачаруе водар язміну, ага.
І нам ніхто не зможа перашкодзіць ізноў...
А раніцай вы рассунеце гардзіны,
Арына-Балярына.
На сняданак кубак кавы і маліна,
Чао, Арына!

Бывай, мяне не варта выпраўляць.
Калі стоміцеся Вы раптам ад мітусні,
Калі звянуць у Вашым пакоі кветкі,
Калі агонь свечкі сумна дагарыць,
Калі ў акно да вас дождж стукае,
і тэлефон даўно маўчыць,
Калі заход, душа - замест ліхтара,
Калі масты дадуць дарогу караблям,
Калі Вам стане ўсё адно, што можа я з іншай даўно,
Вы пастукаеце, я адкрыю Вам акно.

Як і раней мы сядзем побач ля каміна,
Арына-балярына,
Нас зачаруе водар язміну, ага,
І зоркі паклічуць з сабою ўдалячынь.
Як шкада, што раніцай Вы рассунеце гардзіны,
Арына-балярына.
На заўтра кубак кавы і маліна. Чао, Арына!
Бывай, ключы пакладзеш на раяль.


    Перевод на белорусский язык максим Троянович