В этом море народа... Сафарбек Солех

Саид Сангин
В этом море народа я одинокий,
Никто не замечает, не слышит меня.
Запираюсь сам с собой в хижине убогой,
Храню молчание, слышу лишь себя...
Прости меня, душа моя,
Рвётся крик из груди моей,
Тысячи сказаний я держу в себе,
Но не сдержать мне этого огня.
О язык мой, ты враг мой?
Тогда – уничтожь ты меня!
Пусть на свободу вырвется мой крик…
Я лёгок ещё на подъём,
Я достигну того, чего не достиг,
Я договорю, что меня обжигает огнём.
Я правый, за правду все силы мои.
Молчание обрету я только в могиле…


Дар миёни чамъ танхо,
Бо хазор кас бекасам …
Меравам кулбори фарёдам ба душ.
Хомуш; шарти вафо бошад,
Маро маъзур дор,
Ки ман як кофила фарёдам,
Доду фигон дорам,
Хазорон достон дорам,
Лаби хомуш ки сузад беху бунёдам.
«Забони сурх сари сабз медихад барбод»,
Пас бидех барбодам,
Машикан фарёдам.
;ан;зам марди рохам ман,
Саропо дарду охам ман,
Ва садхо гуфтани дорам,
Ва якинам,
Танхо ахири чода хомушист….