Войцех Тарзан Михалевски Волк

Нати Гензер
(Это, конечно, не волк. Это мой пёс. Но он волк).

х х х

Дикого зверя Ты взяла в свой дом,
Худого волка с колтунами в шерсти,
Со страхом в глазах и тревогой в движеньях.
Знаешь, он ведь никогда не станет собакой.
В волчьем сердце любовь пылает сильнее
Но волчий страх клацает смертоносной пастью.
Волк лежит у твоих ног и вылизывает их часами.
Не производи резких движений – он вцепится в горло
Тому, кто поднимет на тебя руку.
Не истреплет брюк. Прыгнет молча
Со спины – в горло. А он непривитый!
Брезгует поводком, ошейником,
Ходит, прижавшись к Твоим ногам,
Боится толпы и автомобилей,
И в гости с ним не придешь –
Жмется в угол, боится людей,
Некрасива его нечесаная шерсть,
Не берет барьер, не приносит апорт –
Чем хвалиться перед друзьями?
Кто видит его рядом с Тобой,
Крутит пальцем у виска и дает добрый совет:
«Тебе бы комнатную собачку. Или
Или роскошного жеребца, что понесет тебя
С ветром к счастью.
А ты слаба и изящна. И ты не дрессировщица.
Смотри в его глаза. Он тебя не защитит, не устережет дом,
Когда-нибудь он разорвет тебя с дикой яростью,
Прогони его в лес или отдай в зоопарк!»
А волк, дрожа, прижимается к тебе.
Огромный, худой, боязливый, дикий.
А потом машет хвостом – прости, мол,
Когда складывает к Твоим ногам добычу:
- Знаю, охотиться нельзя. Но я
Немножко… Это Тебе. В последний раз…
И… Я очень Тебя люблю, очень. Больше
Чем лес и своих серых братьев.
Хоть тоскую по ним, когда
Восходит луна…
А ты обнимаешь волчью морду и понемногу,
Понемногу изглаживаешь
Из него страх.
А потом, засыпая, Ты прячешь
Лицо в волчьей шерсти.
И навсегда с вами умиротворение.

x x x

Dzikiego zwierza wzielas pod swoj dach,
Wilka chudego o zmierzwionych kudlach,
O przerazonych oczach i trwoznych ruchach.
Czy wiesz, ze on nigdy nie bedzie psem ?
W wilczym sercu gorecej plonie milosc.
Ale wilcza trwoga klapie smiertelna paszcza.
Lezy wilk u twych nog i lize je godzinami
Unikaj ruchow gwaltownych, bo skoczy do gardla
Temu, co wyciagnie przeciw tobie reke
nie potarga spodni. Runie w milczeniu
od tylu do gardla. A nie jest szczepiony !
Nie znosi smyczy, ani kagancow,
Idzie przytulony do Twoich nog,
Leka sie tlumu i samochodow.
Nie mozna isc z nim do znajomych,
kuli sie w obcych katach, leka sie ludzi.
Nieestetycznie wyglada jego zmierzwiona siersc,
nie skacze przez kij, nie aportuje.
I czym sie tu chwalic przed przyjaciolmi ?
Kto go widzi przy Tobie, dziwi si;
stuka palcem w czolo i dobrze radzi:
- "Trzeba ci psa pokojowego. Albo
Albo wspanialego rumaka, ktory poniesie Cie
Jak wiatr ku szczesciu.
Jestes slaba i subtelna. Nie nadajesz sie na treserke.
Patrz na jego oczy. On nie bedzie Cie bronil, ani strzegl domu,
On kiedys rozszarpie Cie w dzikim szale
Wypedz go do lasu, albo oddaj do zoo!"
A wilk drzac tuli sie do Ciebie.
Wielki, chudy, lekliwy i szalony
A potem macha przepraszajaco kita
Gdy u Twoich nog sklada upolowana zdobycz
- Wiem, ze nie wolno polowac. Ale ja
tylko tak... Dla Ciebie. Ostatni raz...
I... Ja Ciebie bardzo kocham. Bardziej
niz las i swych szarych braci.
Choc czasem teskno mi za nimi kiedy
wschodzi ksiezyc...
A ty przytulasz wilczy pysk i reka
pomalu, pomalu wyglaskujesz
z niego strach.
A potem, kiedy zasypiacie, Ty wtulasz
twarz w wilcze kudly
I jestescie bardzo, bardzo bezpieczni.