Праз цемру пройдзе збеглы час,
Пакіне след свой нам прыгожы.
І ён, я ўпэўнены, не згасне,
І ён пакажа, што мы можам.
Аднекуль прыйдуць словы дзеда,
Скрозь памяць гляне мне ў вочы:
"Смялей, унук, адрынуць беды,
І будзе так, як Мы захочам!".
Трымаю сцяг, і дзеда ўспомню,
Яго ўзгадаю мне наказ.
Над галавою свеціць поўня,
Над Беларуссю Новы Час!