Риммристая. Плацкартное. Рус. Бел

Максим Троянович
Сорвутся с губ надежда и печаль -
летящий пар в перрона стылый воздух.
Под стук колёс риторика вопросов,
в стакане недопит казённый чай.
И кожаный потрёпанный блокнот
приветливо раскроет в клетку поле.
Засеешь его мелкой строчкой боли.
А фоном - разговоры - до и от,
шуршание обёрток, слов репей...
До ночи. Но погашены плафоны,
И разольётся сумрак заоконный,
перемежаясь светом фонарей
на станциях. Бездомная тоска.
Бездонная, бессонная, без края...
Железная река повдоль окраин.
И утро серым дулом у виска.


Плацкартавае
 
Зрываюцца з вуснаў надзея і смутак -
а пар ляціць у перон халодны.
Казённы чай у шклянцы модны.
Пад колаў грук пытанняў сшытак.
І скураны патрапаны нататнік рад,
ветла расчыніць у клетку поле.
Засееш яго дробным радком болю.
А фонам - гутаркі - да і ад,
шамаценне абгортак, дзядоўнік слоў...
Да ночы. Але згашаны плафоны,
І разальецца змрок ваконны.
перамяжоўваючыся святлом ліхтароў
на станцыях. Валачашчая нуда.
Бяздонная, бяссонная, без краю...
Жалезная рака ўздоўж ускраін.
у скроні шэрай руляй раніца, шкада.

   Перевёл Максим Троянович