Ночью

Ирина Тарковская
Ночь в заоконье темна, холодна,
древняя, будто время.
Княжит угрюмая нынче Зима,
слугам не слишком веря.
Мне бы всю ночь простоять у окна,
греясь у батареи,
слыша, как вьюги тугая струна
басом гудит, густея...
Знаю, недужная будет Зима,
и предаюсь сомненьям –
справлюсь, сумею ли, хватит ума
крепко связать все звенья
жизни прожитой – с начала начал,
с самого дня рожденья,
выбелить наш почерневший причал,
тем заслужив прощенье?    
Легче всего, положась на судьбу,
плыть себе по теченью...
Только б дождаться, когда на ходу
примет бразды правленья
юный апрель...
Рассыпая капель,
вмиг истребит сугробы,
мир забурлит, обозначится цель,
вновь позовёт дорога.

19.11.20


Ноччу

Ноч у заваконні цёмная, халодная,
старажытная, быццам час.
Княжыць панурая сягоння Зіма,
слугам не занадта верачы.
Мне б усю ноч прастаяць ля вакна,
грэючыся ад батарэі,
чуючы, як віхуры тугая струна
басам гудзе, сумуючы...
Ведаю, нядужая будзе Зіма,
і аддаюся сумневам –
зладжуся, ці здолею, хопіць розуму
добра звязаць усе звёны
жыцця пражытага – з пачатку пачаткаў,
з самага дня нараджэння,
выбяліць наш счарнелы прычал,
тым заслужыўшы прабачэнне?   
Лягчэй усяго, пакладучыся на лёс,
плыць сабе па плыні...
Толькі б дачакацца, калі на хаду
прымет стырно кіравання
юны красавік...
Рассыпаючы капеж,
уміг вынішчыць гурбы,
свет завіруе, пазначыцца мэта,
ізноў пакліча дарога.

   Построчный перевод на белорусский язык  Максим Троянович