Жыццё – тэатр, а ты ў ім памрэж.
Жывеш, жывеш, ды раптам памрэш –
Не лямантуй, не варта.
Адзіны пайшоў на неба жывым,
Аднак ці табе раўнацца з ім?
Ты хто, а ён чакраварцін.
Папі гарбаты, кавы замоў, –
Кавярня, каворкінг, дарога дамоў,
Дык што па сабе пакінеш, га?
Глядзі, задумаўся. Вось туга...