Каця,Кацярынка,так назвалі яе бацька,маці
Шчасця яны зычылі ды свайму дзіцяці!
Беглі дні-дзянёчкі,дзяўчынка падрастала,
Прыгажуня дзеўка шчасця не пазнала.
Замуж рана вышла,здавалася ўдала,
Але нечакана ўдавою стала.
З маленькім маўляткам як магла круцілася,
Але з пэўнага шляху Кацюха не збілася.
Гадавала сЫнка ў любві і ласцы.
Вырас прыгажун,нібы ў той казцы.
У войска адпраўляла- сэрца моцна білася,
Вельмі хвалявалася,каб штосьці не здарЫлася.
Потым сын жаніўся на прыгожай дзеўцы,
Каб не памыліўся, зноў гарэла сэрца.
Усё здаецца добра!
Але непакоіць нудная маркота.
Зараз жа бабулю мучыць адзінота!