О, сколько раз просил я
Назначить мне свиданье.
О, сколько раз хотел я
Произнести признанье.
Но всякий раз мешали
Обманщице-подруге
То паводок весенний,
То холода и вьюги.
Но я упрямый тоже
И не сверну с дорожки.
И к мастеру пришел я,
Чтоб сделать ей сережки.
А на сережках этих
Я написал заклятье:
Всё то, в чем не признался,
Но так хотел сказать я.
Теперь сбежать не сможет
От слов моих горячих
Ни в час, когда смеется,
Когда поет и плачет,
Ни в час, когда дремота
Подступит к изголовью.
Всегда сережки будут
Звенеть моей любовью.
Оригинал:
Завушніцы
Максім Танк
О, колькі раз прасіў я
Назначыць мне спатканьне,
О, колькі раз хацеў я
Прызнацца ёй у каханьні.
Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.
Але і я ўпарты,
І, каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
Зрабіць ёй завушніцы.
На гэтых завушніцах
Я напісаў закляцьце -
Усё што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.
Сягодня не ўцячэ ўжо
Ад слоў маіх гарачых,
Ні ў час калі сьмяецца,
Сьпявае, або плача.
Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся ў зьмярканьне.
Зьвіняць ёй завушніцы
Усё пра маё каханьне.