Мына тау кыскандай ма окпемді кеп.
Алатаудын баурайына кептелдім кеп.
Даланын еркін оскен баласы едім,
Отырмын сол даланы енді коксеп.
Армысын жусан баскан курен белім.
Устінде асыр салып жугіргенмін.
Бозбала шагымызда озіне кеп,
Кыздарга сыйлау ушін гул таргенмін.
Курен бел ізім жатыр устінізде.
Саргайып жатушы едін коныр кузде.
Сагынышымды аркалап туган жерге,
Бір куні келем менде кудер узбе.