Прайсці па долах восеньскіх лясных,
Па ранішніх палянках верасных,
Дзе дрэмле на яловых лапах ціша,
Праменьчык жвавы дню вітанне піша
На тоненькіх карунках павуцін;
Плыве гаркавы дух грыбных мясцін;
Да самых капялюшыкаў ля сцежкі
Увязлі ў мох красуні сыраежкі,
Схаваліся ў бруснічнік малады
Зялёна-бурашапыя грузды,
А росы ў жменю падаюць са звонам.
Напіцца ўсмак, да хмельнасці азонам,
Надыхацца духмянасцю густой,
Нацешыцца ціхмянай мілатой
І поўны кошык с горачкай накласці
Дарункаў бору шчодрых. Чым не шчасце!