ЗУЛ

Билал Адилов
Ингье, кагьулдаказ теменар гузва,
Ракъини  тарарин кьецил хилериз.
Гарари наварин  яргъанар цузва-
Вегьизва гьевесдив ламу  чилериз.

Гатун гьечеяр я и зулун пешер,
Вичин  чIав атайла вахкана кIанда…
Амукьдач яйлахрихъ эвелан гьашер,
Булахри, чарчарри секиндиз ванда.

На лугьун, юзазва, агаж хьанва рук,
Ифин акъатзамач сакIани  чандиз.
Яраб  хъелнаватIа,  амач  чубарук,
Киридиз  ганва жал муг  хуьшрекандиз?

Йикъари, табий жез мичIи йифериз
ХъуьтIуьн къай- саврухар мукьвал ийизва,
Къужах ахъайзава дагъди  цифериз,
Кьуразвай цуькверин  пашманвал гъизва...

Дурнайри чIурнава секинвал цава,
Им вуч мани ятIа, им вуч гьуьжетун?
Белки «чун вилив хуьх»   лугьуз кIанзава-
Зулун метлеб  тушни гатфар гуьзетун?!