Разглядваю пейзажы, што малюе восень,
Прырода ў фарбах, прыгажосцi засыпае.
Аплакваюць дажджы, а ветрык спеў разносiць,
Курлычуць жураўлi, збiраюцца ў зграi.
Убор свой хутка скiне, быццам каралева,
Застыне ў чаканнi коўдры беласнежнай.
Гадзiны ў дня забрала ноч, каб не разгневаць
Зямельку-мацi ў сне глыбокiм i бязгрэшным.
Даць ёй напiцца сокаў i вадзiцы талай
Ды залячыць у адпачынку свае раны,
Каб па вясне край рунь зялёная вiтала,
Жыццё дарыла, ураджай чакаў багаты…