Меня переводит В. Сорочкин Так каждый день...

Анастасия Котюргина
Так каждый день

В постели, как в гробу – день ото дня
Всё смертью прорастает сквозь меня.
Пожаром обдают её уста
Сожжённого и снятого с креста
Наития. Разбитая внутри
Звенит душа. Попробуй – собери
Осколков ужас скручивая в жгут...
Твои созвездья тёмные живут!
В постели, как в гробу, почти на дне!
Как страшно мне! Ты слышишь, страшно мне...

<2.01.2015.>


Так каждый день
http://www.stihi.ru/2014/12/28/9209

Так кожны дзень – у ложку, бы ў труне...
Ўсё смерцю прарастае праз мяне.
І пах яе – прыдуманы пажар –
Спалёнага і знятага з крыжа
Натхнення. Там, разбітая знутры,
Звініць Душа. Як хочаш сабяры –
Усё ж будзе жах... Аскепкаў не стае...
Жывуць сузор'і цёмныя твае!
Мой кожны дзень – у ложку, бы ў труне!
Як страшна мне! Ты чуеш, страшна мне...