З майго далёкага дзяцiнства
Не покiдае вiдарыс —
З прыродай поўнае адзiнства,
У ёй багацце розных рыс.
То бачу ў возеры русалку,
То вадзянога пад карчом.
Зачаравана, пэўна, цалкам,
Мiльгаюць ценi над плячом.
Праз цемрыва яны праб’юцца,
Цiкавасць — забрысцi сюды.
Русалкi голасна смяюцца,
Загубяць водныя сляды.
З майго далёкага былога
Загадкавасць мяне вядзе.
Прыгод было даволi многа
Ў азёрнай казачнай вадзе.