Першы снег нейкі кволы, няўдалы.
Ледзьве-ледзьве прыкрыў ён палі.
Падбяліў крыху цёмную далеч
Белы ветразь на чорнай зямлі.
Візітоўка зімы наравістай,
Хутка з'явіцца, пэўна, сама.
Гаспадыняй палёў ганарыстай,
Ёй саперніка ў свеце няма.
Пабудуе масты на ўсіх рэках,
Дапаможа ёй бацька-мароз.
Не такая зіма недарэка,
Каб не выканаць хутка пагроз.
Не, яна ўладарыць бліскуча,
Пустаслоўе — не рыса зімы.
Накідае снег купай рашуча.
Дык чаму ж гэтак рады ёй мы?