Без ворагаў на свеце не пражыць,
Калі ты хоць на нешта здатны.
Я ворагам умею даражыць,
Ён для мяне ўзор выдатны.
Ашчэрыцца, нібы сапраўдны воўк,
Прагледзець гэта немагчыма.
Адвернешся, а ён зубамі: шчоўк!
Ніколі не прапусціць міма.
Панадзіцца падбегчы, пакусаць,
Паклёп узвесці хутка, спрытна.
Бялізну ў гразі каб прапаласкаць,
З усмешкай злоснаю, яхіднай.
Ды мне зласлівец, як мінулы снег.
Навошта мне аб ім журыцца?
Яго турботы выклікаюць смех,
Пляткар дарэмна мітусіцца.
Без ворагаў на свеце не пражыць.
Яны паплечнікі ўдачы.
Я ворагам умею даражыць.
Ёсць вораг? Пэўна, нешта значу...