Расталы снег туманы пахавалi
Ды напаiлi яго сокамi зямельку,
Каб ажывiць зярняткi вадой талай,
Скаваных цемраю крапiць святой капеллю.
Праменьчык сонечны вясновым ранкам,
З лагодай расцалуе родныя прасторы.
Святло адчуе парастак-выгнаннiк,
Паветра свежае вясны ўдыхне на волi.
Адчуе благадаць нябёс бяскрайнiх,
Што пралiваюць шчодра сок жыцця, як зёлкi,
Цяпло руплiвых рук, лагодных, слаўных,
Каб год радзiме падарыць багаты, плённы.