***

Темур Буриев
Яшаяпмиз ёнма-ён калбан узокмиз,
Хислар чукур уйкуда аклан уйгокмиз.
Гар мухаббат булса шух тошкин дарё,
Унда биз иккимиз сувсиз киргокмиз.

Сен корсиз кишсан, ёмгирсиз бахор,
Гулсан,ялпиз,райхон, аммо йук ифор.
Мен эса ёнингда овозсиз бир тор,
Холбуки юракда куйларим бисёр.

Ей менинг севиб севилмаганим,
Юракда борлиги сезилмаганим.
Кунглим чаманида хатто гул каби,
Бир бора, бир лахза очилмаганим.

Ёнимдасан доим аммо мен ёлгиз,
Кузлар курар бирок юрак килмас хис.
Бу кандайин савдо, бу кандай синов,
Такдирнинг олдида иккимиз ожиз.

Гузалсан бунга йукдир хеч шубхам,
Чиройинг дардимга булолмас малхам,
Ол сенга берайин бор вужуд танам,
Лек калбим беролмам у узга олам.

Кечир мени севиб севилмаганим,
Лоладек очилиб терилмаганим.
Йиллар хасратларин ичига ютиб,
Бир бора бир лахза ёрилмаганим.