Гюн чыкъды

Насият Даибова
Бираз алда кёгюмню къара булутлар ябып,юрегиме къоркъунч гирип: «Дагъы бир абатымны алып болмажакъман»,- деген гьислер гёнгюмню бузду.Сав дюньяны малындан да аявлу, авлетлеримни иржаягъан бетлери,юрегиме исив ва яшамагъа ругь береген азиз атамны ва анамны сюйкюмлю гёзлери гёз алдыма гелди.
  «Аллагь буюрса не болмай?Мурадынга етишежексен,инан!»,- деген гьислер бирден сувукъ сув себип сесгендирди.Машинни шишасындан гёрюнеген къарлы майданланы,оту къуругъан тавлар ва тюзлер алышдырды.Къаркъарама  бир тамаша гюч гелип,кёгюмню япгъан къара булутланы арасындан алтын шавлаларын себелеп,оьзюню ярыгъы гёзлеримни къамашдыртагъан ва гьаман мен оьзюнден сююнюп турма  сюеген Ватанымны гюню чыкъды!
  Шо мюгьлетде мени гёзел яшлыгъым эсиме гелди ва гюнден сююнеген гюнлер гёз алдыма гелип,алтын шавлаларын яйып турагъан гюнге иржайдым.Гьайдап барагъан машинни шиишасындан иржаягъан яякъларымдан йыртыллай туруп агъып барагъан гезъяшымны эс этдим. Мен оьзюн бек сагъынгъанын гюн де эс этгенге ошай!Амма,о арив  гюн не билсин,бир оьзюню исивюн сезмек учун,бир оьзюню ярыгъын гёрмек учун,мен кёп айланчлы ёллардан оьтюп,юрегиме бек аявлу Ватаныма гелегенимни!