Сівы, гаворыць вельмі ціха,
Ды слова кожнае з вагой.
Ён партызан, спазнаўшы ліха,
Таму і споведзь вёў з тугой.
У лесе з першых дзён навалы.
Дзе прытуліцца, выжыць як?
Хаваўся ў нейкія завалы
Чырвонай арміі бядак.
Сустрэў аднойчы ён жанчыну.
Прыйшла чарніцы каб збіраць.
Ён растлумачыў ёй прычыну —
Загінула святая раць.
Адзін ад часткі ён застаўся,
Вінтовак прыхапіў з сабой.
Знайсці другіх байцоў стараўся,
Якіх не знішчыў першы бой.
Жанчына стала сувязною,
Мужчын мясцовых прывяла.
Актыў сяла, гатовы к бою,
Бяда іх між сабой спляла.
Хапіла роспачы і гора,
Галота дужаю была.
Бядоты праглынулі мора,
Наперад барацьба вяла.
Сівы, гаворыць вельмі ціха,
Але галоўнае сказаў.
Ён партызан, спазнаўшы ліха,
Свой шлях нялёгкі паказаў.