А памятаеш, я трымаў тваё сэрца ў юнацкай далоні?
Удары яго адчуваў праз тваю далікатную плоць,
І сіняя венка ў такт сэрцу твайму пульсавала на скроні.
Мы былі суцэльныя, нас не магло больш нішто раскалоць.
А памятаеш, як лістота ад клёнаў ляцела пад ногі?
Гарэза-кастрычнік у парку заслаў нам сваю прасціну.
І мы скрыжавалі тады нашых лёсаў шляхі і дарогі,
І мы разбурылі між намі загадкавых страхаў сцяну.
А памятаеш першы вокліч народжанага захаплення?
Нібыта дзіцяці, якое вось-вось толькі ўбачыла свет.
Той наш першы погляд, з якога каханне пусціла карэнне
У нашыя душы і сэрцы, каб мы больш не ведалі бед.
25.07.2022