О, непасціжнасць і таемнасць сцэн,
Дзе спелы верасень не звонку ловіш слыхам,
Ён духам поўніць міжрадкоўя сэнс,
Жыццясцвярджальнасцю - метафары і рыфмы...
Хоць шчыльнасць туманоў ільне да сцен, -
Яшчэ спаўзуць удзень арнаментальным грыфам,
Але заўважыш, што часцей, часцей
Тым духам восені сама спрабуеш дыхаць.
Спантанна думак праплыве рака,
Што верасень пяшчоціць матылька:
Шчаслівы той ля вогнішча вяргіні...
Прыроды шчодрасць і зімой не гіне...
А вечнасць наша ў нашых жа руках,
І душ палёт пад небам сінім-сінім.
17.09.2022 Ядвіга Доўнар (Кур'яновіч)
Пераклад Міраславы Стулькіўскай:http://stihi.ru/2022/10/07/3297
********************************
Етюд вересня
Миро Слава
О, незбагненність і таємність сцен,
Де вересень на слух не зловить серце.
Він духом повнить міжрядковий сенс,
Метафори і рими життєствердні...
Туманів густота сягає стін,
Вони ковзнуть декоративним грифом,
Та все частіше і частіше з ним
Осіннім духом кожен вільно дихав.
Спонтанно попливе думок ріка,
Що вересня ще лагідна рука -
Метелик біля вогнища жоржини...
Природи щедрість не вмирає взимку...
А вічність наша в наших же руках,
І душ політ під небом синім-синім.