На ростанях Любовi - 15 -

Виктор Шатило
Каханая! - міг у жыцці!
Такі віхрысты ці выразны шляхам.
Яго б адолець разам. Па-над шляхам
Мне шлях... І прагну ім ісці.
       Найперш, эквілібрыстыкай душа!
       Ніва. "Любоў" яе чужая няньчыць...
       Душу маю "любоў" чужая ляльчыць?..
       (Сябе караць! сябе вініць спярша!)
І ці тужыць? - Парнас зладзіў.
Паставіў бераг на берагі...
Уздоўж каралі - цяглавай ракі.
Чалавецтву - Чалавек радзіў...
       І - жыць цяпер - у свеце, - мір сеяць?
       Думкай думнай думкі разбіваць?!
       Наноў паныла лірыку ствараць?
       Умоўны край хмаркі ружавее!..
Ах, любая! вачамі зноў - сум.
Разрывы, лямант, байкі, пыл адвагі.
Законы, крыўды, шалі раўнавагі.
Да донца мітусні - чарніць прыдум?!
       Памежжа; адлегласць; зара; новы дзень.
       Матылі на крылах зноўку граюць.
       Рыфмы - стужкі! - вадаграй ствараюць!
       Агні на промні! - грувасткі точаць цень.