"Бі моль", - гукаў вышыня!..
Маіх памкненняў, слоў, вага блуканняў;
Цячы, сузор'е: цень начных вітанняў;
І - ўваччу зара - дотык дня;
Душа скразная, - лёсавы двубой;
Ды, раней, паветрана кружляе.
Бяздзея ўстрывожыць, а чапляе!
Масткі - ўжо: дзень прыйдзе вясной!..
О "бі моль"... На замеці Любві.
Сняжніцы. Выпрамляю крылы.
Іначай унікнуць знакі, зіркі сілы, -
Не ўнікаць бясслаўна ў любві!..
Дзьме вечны сівер. На вечную любоў.
Дрог. Прэ. Падэшвы пераплавіў
Моцны ступак, а гік рэха славіў.
Мір, - свет, - не з велічы рабоў!..
Вярбальнага кахання ззянне! Ззянне!
Так колас шашу ўзрыў мяжой...
Пагойдвае на шашы чужой -
Зерне. Рыска коласу цяпер - ваганне.
Я - насуперак усяму - ляплю!
Тут вузлы. Вызначэнняў мала.
Плац паўстане, - музыка паўстала
Агонь адкаркаваць, які "люблю"!..