Прынеслых дум сімфоній чарада.
(Духоўнай радасці - духоўныя напевы).
Сутнасць трымаю - анёл не "левы".
І дум узнёслых - сімфоній чарада!
Я слухаў музыку любові.
Уразумеў, чым жыгае маланка;
Хто дакараў Каханую "каханкай",
У замець сведчаць спеўна салаўі...
Сягні, матыль! Дзе сховішча? - трава?
Сядзіба. Тут складвае матыль крыльцы.
Узняцца хоча - расхінае крыльцы!
Спатоліць квецень, лучаны травой!..
Як матылёк, які ўзлашчыць свет.
Я - экватар: абвіў тваю прастору,
Бы на прыступках, зарой угору,
След вандроўніка, - пакіну яркі след...
Стуль ты, каханая, глытком спаўна.
Важка дарнасць у чуцці насіла.
Стуль сэрца - не ўпотай сіла.
Стуль студзень! каб вярталася вясна!..
Шамрэе, каханая. Прыцемкі глыбей.
Плыты любві. Ваколіца. На жарты.
Вясло! вясло! - дзе лязо пагарды?
Плывём, дзе маладосць адкрыў табе!..