Добры доктар Бармалей
лішніх забіваў людзей -
тых, хто быў ужо колішні,
і да таго ж, - Слава богу!
не патрэбен нікому…
Ну, а доктар Бармалей,
наваяўлены злыдзень -
тым, хто курчыўся дарма
прапануваў імгненне шчасця -
смерць як сон, рака, нірвана...
А!
Хваля з акіяна,
міласэрнасцю
ўсплываючы,
далікатна, -
галавакружэнне -
усміхаючыся,
засынаючы…
Ты сплываеш у Лімпапо…
Улады доктара злавілі,
улады доктара судзілі,
і ў турму
запіхнуўшы,
палегчыліся,
забыліся -
што ён, дзе ён…
І не чулі -
як ён з камеры крычыць –
Ой, баліць! – і – Ай, баліць! -
наш няшчасны...
А знайшоўшы ў Бармалея
крыві рак і прастатыт,
а не катар, не бранхіт -
не памераўшы нават пульсу
у палягчэнне сіх канвульсіях
прапісалі аспірын…
Так і здох і ён
між іншымі!
…І цяпер бяссоннай ноччу,
як прыхопіць сэрца, ныркі,
зубы і радыкуліт -
я шапчу - Прыйдзі хутчэй,
палесцінскі Бармалей, і…
Праяві да мяне ўдзел -
і з жыццём дазволь расстацца -
прыстрэліў,
хоць з М - 16!!!
…Каб потым -
рака…
Нірвана….
Хваля вольная!
З акіяна!!!