Не жалею…
С. А. Есенин
Хоць жыццё і люблю вусе мацней,
а смерці… амаль … не баюся,
даўно зразумеў – рэч у сабе – я,
і калі памру – ну і хай.
Ужо не аб чым не шкадую,
не плачу
…так, трошачкі …злуюся,
жыццё апынулася даўжэй…
Лёсу…
Так памру! Ну і хай.
І смерць я не клічу.
Старэю.
Сумую...
Так час мой праходзіць хутчэй.
І!
Напэўна, памру.
Ну і хай!!!