Башка мая, як драны чыгунок,
распырсквае слёзы ў полымя жыцця,
дакладней, у рэшту гэтага ўсякага...
Вядома, варыць нешта і паволі, і...
Пакуль.
А, Вам, чытач, прыхільнік ці кляцьбіт мой,
таксама, ніяк так...
Пакуль, пакуль, пакуль!
Няважна...
Слухаць хрыпы, крыкі, хлусні
.... ды хоць дзядка
Дык, адключайся!!!