Месяц свеціць над ракою,
Маладзенькі, тонкі.
Ён падковаю літою,
Падаецца – звонкі.
Сам нядаўна нарадзіўся,
Малады, прыгожы.
На сябе ў рацэ дзівіўся:
«Я ўдалы, гожы...»
За зямлёю назірае,
Ён сярпок чароўны.
Месяц сілу набірае,
Вось ужо і поўны.
Стагадовая манета,
Срэбраны, цудоўны...
Пэўна, чараўніцтва гэта
З выглядам шыкоўным.
Месяц свеціць над ракою,
Ладны ды бліскучы.
Выгляд сэрца супакоіць –
Свет яго гаючы.