Мытная камора, мытніца яшчэ,
Так паток падаткаў* у казну цячэ.
Ёй куніца-мыта сэнсу надае,
Так манета «куна» прыклад падае.
З граматы смаленскай звесткаю вядуць:
Шчодрыя падаткі ў казну ідуць.
Кунаемец-мытнік – урадовец ён,
Так кунайміт сталы зберагаў закон.
Мытнік, альбо мытар, ён дзяржавы страж,
Каб не распаўзлася ад граніц іржа.
Мытная камора ведала статут,
Мытную каманду веды не гнятуць.
Каларытнасць грамат з даўняе пары.
Мытніца... падаткі.... мытнік, забяры!
Мемуары маюць пэўныя сляды,
Плаціш па закону, дык няма бяды.
Заўвага:
*У тыя старажытныя часы (1514 год) не існавала падзелу пошліны і падаткаў. Аб гэтым яскрава сведчыць грамата князя Васіля Іванавіча Смаленскага.